PEPTIX 40 mg kapsula

SAŽETAK KARAKTERISTIKA LIJEKA

1. IME LIJEKA

PEPTIX
40 mg
gastrorezistentna kapsula, tvrda
esomeprazol

2. KVALITATIVNI I KVANTITATIVNI SASTAV

Jedna PEPTIX kapsula sadrži:
esomeprazol

40 mg (u obliku esomeprazol magnezijum-dihidrata)

Ekscipijens: saharoza 8.04 mg.

Za pomoćne supstance, vidjeti 6.1.

3. FARMACEUTSKI OBLIK

Neprovidna žuta kapica i neprovidno žuto tijelo sa odštampanim 40 na kapici i na tijelu.

4. KLINIČKI PODACI

4.1. Terapijske indikacije

PEPTIX kapsule indikovane su za liječenje:

gastro-ezofagusne refluksne bolesti (GERB).
- liječenje erozivnog refluksnog ezofagitisa.

Produženo liječenje poslije intravenski indukovane prevencije ponovnog krvarenja peptičkog ulkusa.

Zollinger-Ellison sindroma.

4.2. Doziranje i način primjene

PEPTIX kapsule treba progutati cijele sa tečnošću. Kapsule ne treba žvakati ili lomiti.

Odrasli i adolescenti stariji od 12 godina

Gastro-ezofagusna refluksna bolest (GERB)

Liječenje erozivnog refluksnog ezofagitisa
40 mg jednom dnevno u toku 4 nedjelje.

Liječenje u periodu od još 4 nedjelje preporučuje se kod pacijenata kod kojih ezofagitis nije izliječen ili koji
imaju trajne simptome.

Odrasli

Produženo liječenje poslije intravenski indukovane prevencije ponovnog krvarenja peptičkog ulkusa.

40 mg jednom dnevno u toku 4 nedjelje poslije intravenski indukovane prevencije ponovnog krvarenja
peptičkog ulkusa.

Liječenje Zollinger Ellison Sindroma

Preporučuje se početna doza lijeka PEPTIX od 40 mg dva puta dnevno. Poslije toga doziranje treba
pojedinačno prilagoditi pacijentu i liječenje treba nastaviti dok je klinički indikovano. Na osnovu dostupnih
kliničkih podataka kod većine pacijenata efikasna je doza između 80 i 160 mg esomeprazola dnevno. Doze
veće od 80 mg dnevno treba da budu podijeljene i date dva puta dnevno.

Oštećena funkcija bubrega

Prilagođavanje doze se ne zahtijeva kod pacijenata sa oštećenom funkcijom bubrega. Zbog ograničenog
iskustva kod pacijenata sa teškom insuficijencijom bubrega ove pacijente treba liječiti sa pažnjom (vidjeti dio
5.2).

Oštećena funkcija jetre

Prilagođavanje doze se ne zahtijeva kod pacijenata sa blagim do umjerenim oštećenjem. Kod pacijenata sa
ozbiljnim oštećenjem jetre najveća doza lijeka PEPTIX od 20 mg se ne smije prokoračiti (vidjeti dio 5.2).

Stari pacijenti

Prilagođavanje doze se ne zahtijeva kod starijih pacijenata.

4.3. Kontraindikacije

Preosjetljivost na aktivnu supstancu esomeprazol, na druge supstituisane benzimidazole ili na neku od
pomoćnih supstanci ovog lijeka.

Esomeprazol se ne smije davati istovremeno sa nelfinavirom (vidjeti dio 4.5).

4.4. Posebna upozorenja i mere opreza pri upotrebi lijeka

U prisustvu bilo kakvih alarmantnih simptoma (npr. značajni nenamjerni gubitak tjelesne težine, često
povraćanje, disfagija, hematemeza ili melena) i kada se sumnja na čir na želucu ili kada je on potvrđen, treba
isključiti malignitet obzirom da terapija esomeprazolom može da ublaži simptome i odloži dijagnozu.

Pacijenti koji su na dugotrajnom liječenju (posebno oni koji se liječe duže od jedne godine) treba da budu
pod redovnim nadzorom.

Pacijentima treba reći da kontaktiraju svog ljekara ako se promijeni priroda simptoma. Kad se ovim
pacijentima propisuje esomeprzol treba voditi računa o uticaju na interakcije sa drugim lijekovima zbog
varirajućih koncentracija esomeprazola u plazmi (vidjeti dio 4.5).

Kada se esomeprazol propisuje za eradikaciju

Helicobacter pylori treba uzeti u obzir moguće interakcije

lijekova za sve komponente trostruke terapije. Klaritromicin je snažan inhibitor CYP3A, pa njegove
kontraindikacije i interakcije treba uzeti u obzir kada se trokomponentna terapija koristi kod pacijenata koji
uzimaju druge lijeove koji se metabolišu preko CYP3A4 kao što je cisaprid.

PEPTIX kapsule sadrže saharozu. Pacijenti koji imaju rijetke nasljedne probleme netolerancije fruktoze, loše
resorpcije glukoze-galaktoze ili insuficijenciju sukraze-izomaltaze ne treba da koriste ovaj lijek.

Liječenje inhibitorima protonske pumpe (PPI) može dovesti do blago povećanog rizika nastajanja
gastrointestinalnih infekcija koje izazivaju

Salmonella i Campylobacter (vidjeti dio 5.1).

Primjena esomeprazola sa atazanavirom se ne preporučuje (vidjeti dio 4.5). Ako se smatra da je kombinacija
lijeka atazanavir sa nekim PPI neizbježna preporučuje se pažljiv klinički nadzor u kombinaciji sa povećanjem
doze atazanavira na 400 mg sa 100 mg ritonavira; ne smije se dati više od 20 mg esomeprazola.

Esomeprazol, kao i svi lijekovi koji blokiraju kiselinu, može da smanji resorpciju vitamina B12
(cijanokobalamin) zbog hipo- ili ahlorhidrije. O ovome treba voditi računa kod pacijenata koji imaju smanjene
depoe ili faktore rizika za smanjenje resorpcije vitamina B12 u dugotrajnoj terapiji.

Esomeprazol je inhibitor CYP2C19. Na početku ili pri kraju liječenja esomeprazolom treba uzeti u obzir
moguće interakcije sa lijekovima koji se metabolišu preko CYP2C19. Prijavljena je interakcija između
klopidogrela i esomeprazola (vidjeti dio 4.5). Klinički značaj ove interakcije nije utvrđen. Zbog
predostrožnosti ne treba istovremeno upotrebljavati esomeprazol i klopidogrel.

Ozbiljna hipomagnezemija je prijavljena kod pacijenata koji se liječe PPI , kao što je esomeprazol, najmanje
tri mjeseca, a u većini slučajeva godinu dana. Mogu se pojaviti ozbiljne manifestacije hipomagnezemije kao
što su mučnina, tetanija, delirijum, konvulzije, vrtoglavica i ventrikularna aritmija koje mogu početi podmuklo i
ostati neprimjećene. Kod većine pacijenata hipomagnezemija se korigovana poslije primjene zamjene
magnezijuma i prekida upotrebe PPI.

Kod pacijenata kod kojih se očekuje da budu na dugotrajnom liječenju ili onih koji uzimaju PPI sa digoksinom
ili lijekovima koji mogu dovesti do hipomagnezemije (kao što su diuretici), ljekar treba da razmotri mjerenje
nivoa magnezijuma prije početka primjene PPI i periodično za vrijeme liječenja.

Ako se upotrebljavaju u visokim dozama i u dužem periodu (više od jedne godine) PPI mogu blago povećati
rizik preloma kuka, ručnog zgloba i kičme, uglavnom kod starijih pacijenata ili u prisusvu drugih poznatih
faktora rizika. Studije su pokazale da PPI mogu povećati ukupni rizik pojave preloma za 10-40%. Deo ovog
povećanja može da bude zbog drugih faktora rizika. Pacijente koji imaju rizik nastajanja osteoporoze treba
liječiti prema važećim kliničkim vodičima, a treba im omogućiti odgovarajuće uzimanje vitamina D i kalcijuma.

Interferencija sa laboratorijskim testovima

Povišen nivo hromogranina A (CgA) može da utiče na testove neuroendokrinih tumora. Da bi se izbjegla ova
interakcija liječenje esomeprazolom treba prekinuti najmanje 5 dana prije mjerenja CgA (vidjeti dio 5.1).

4.5. Interakcije sa drugim lijekovima i druge vrste interakcija

Studije interakcija su sprovedene samo na odraslim osobama.

Dejstvo esomeprazola na farmakokinetiku drugih lijekova

Lijekovi čija resorpcija zavisi od pH

Smanjena intragastrična kiselost tokom terapije esomeprazolom, i drugim inhibitorima protonske pumpe,
može da poveća ili smanji resorpciju lijekova čiji je mehanizam dejstva zavisi od kiselosti u želucu. Kao i sa
upotrebom drugih inhibitora sekrecije kiseline ili antacida resorpcija

ketokonazola, itrakonazola i erlitiniba

može se smanjiti, a resorpcija digoksina može se povećati u toku liječenja esomeprazolom. Istovremenom
upotrebom omeprazola (20 mg dnevno) i digoksina kod zdravih dobrovoljaca povećava se bioraspoloživost
digoksina za 10% (do 30% kod dva od deset ispitanika). Toksičnost digoksina je rijetko prijavljivana.
Međutim, oprez je potreban kada se esomeprazol primjenjuje u većim dozama kod starijih osoba. Terapijski
monitoring koncentracije digoksina treba pojačati.

Prijavljena je interakcija omeprazola sa nekim inhibitorima proteaze. Klinički značaj i mehanizmi u osnovi
ovih interakcija nisu uvijek poznati. Povišen gastrični pH tokom primjene omeprazola može promijeniti
resorpciju inhibitora proteaze. Drugi mogući mehanizmi interakcije su preko inhibicije CYP2C19. Sniženi
nivoi atazanavira i nelfinavira u serumu su prijavljeni pri istovremenoj primjeni sa omeprazolom tako da se
istovremena primjena ne preporučuje. Istovremeno davanje omeprazola (40 mg jednom dnevno) sa

atazanavirom 300 mg i ritonavirom 100 mg zdravim dobrovoljcima dovodilo je do znatnog smanjenja
izloženosti atazanaviru (smanjenje od približno 75% u parametrima PIK, C

max

i C

min

). Povećanje doze

atazanavira na 400 mg nije kompenzovalo uticaj omeprazola na raspoloživost atazanavira. Istovremena
primjena omeprazola (20 mg četiti puta na dan) sa atazanavirom 400 mg/ritonavirom 100 mg zdravim
dobrovoljcima je dovela do smanjenja raspoloživosti atazanavira za oko 30% u odnosu na raspoloživost pri
primjeni atazanavira 300 mg/ritonavira 100 mg četiri puta na dan bez omeprazola 20 mg četiri puta na dan.
Istovremena primjena omeprazola (40 mg četiri puta na dan) je dovela do smanjenja vrijednosti PIK, C

max

i

C

min

za 36-39% odnosno do smanjenja ovih vrednosti farmakološki aktivnog metabolita M8 za 75-92%. Za

sakvinavir (primjenjen sa ritonavirom), prijavljeni su povišeni nivoi u serumu (80-100%) tokom istovremene
primjene sa omeprazolom (40 mg četiri puta na dan). Terapija omeprazolom 20 mg četiri puta na dan nije
imala efekat na izloženost darunavira (primjenjen uz ritonavir) i amprenavira (primjenjen uz ritonavir).
Terapija esomeprazolom 20 mg četiri puta na dan nije imala efekat na izloženost amprenavira (sa ili bez
ritonavira). Terapija omeprazolom 40 mg četiri puta na dan nije imala efekat na raspoloživost lopinavira
(primjenjen sa ritonavirom). Usljed sličnih farmakodinamskih efekata i farmakokinetskih svojstava
omeprazola i esomeprazola, istovremena primjena sa esomeprazolom i atazanavirom se ne preporučuje a
istovremena primjena sa esomeprazolom i nelfinavirom je kontraindikovana.

Lijekovi koje metaboliše CYP2C19

Esomeprazol inhibira CYP2C19, glavni enzim koji metaboliše esomeprazol. Prema tome, kada se
esomeprazol kombinuje sa lijekovima koji se metabolišu pomoću CYP2C19, kao što su diazepam,
citalopram, imipramin, klomipramin, fenitoin itd., koncentracije ovih lijekova u plazmi mogu da budu
povećane, pa može da bude potrebno smanjenje doze. Istovremeno oralno davanje 30 mg esomeprazola
dovodilo je do 45% smanjenja klirensa supstrata CYP2C19 diazepama. Istovremeno oralno davanje 40 mg
esomeprazola i fenitoina dovodilo je do 13% povećanja minimalnih nivoa fenitoina u plazmi bolesnika koji
imaju epilepsiju. Preporučuje se praćenje koncentracija fenitoina u plazmi kada se uvodi ili obustavlja terapija
esomeprazolom. Omeprazol (40 mg jednom dnevno) povećavao je i C

max

vorikonazola (supstrat CYP2C19)

za 15%, a PIK za 41% .

Istovremeno oralno davanje 40 mg esomeprazola pacijentima na terapiji varfarinom u kliničkim ispitivanjima
pokazalo je da su vremena koagulacije ostajala u prihvatljivim rasponima. Međutim, izlaganje oralnom
esomeprazolu po puštanju lijeka u promet otkrilo je nekoliko izolovanih slučajeva povišenih vrijednosti INR
do klinički značajnog nivoa kada su se ovi lijekovi davali istovremeno. Prema tome, preporučuje se praćenje
kada se uvodi i obustavlja istovremena terapija esomeprazolom dok pacijent prima varfarin ili neki drugi
derivat kumarina.
Omeprazol i esomeprazol deluju kao inhibitori CYP2C19. Omeprazol, primjenjen u dozama od 40 mg
zdravim dobrovoljcima u cross-over studiji, je povećao C

max

i PIK za cilostazol za 18% odnosno 26%, a

jednog od njegovih aktivnih metabolita za 29% odnosno 69%.

Kod zdravih dobrovoljaca, istovremeno oralno davanje 40 mg esomeprazola i cisaprida dovodilo je do 32%
povećanja površine ispod krive koncentracije u plazmi u funkciji vremena (PIK) i do 31% produžetka polu-
vremena eliminacijc (t

½

), ali ne i do značajnog povećanja vršnih nivoa cisaprida u plazmi. Blago produženi

QTc interval zabilježen poslije davanja samog cisaprida nije dodatno produžavan kada je cisaprid davan u
kombinaciji sa esomeprazolom.

Pokazano je da esomeprazol nema klinički relevantnih dejstava na farmakokinetiku amoksicilina ili hinidina.

Studije u kojima su istovremeno primjenjivani esomeprazol i naproksen ili rofecoxib nisu ukazale na klinički
relevantne farmakokinetičke interakcije u toku kratkotrajnih studija. .

Rezultati studija na zdravim dobrovoljcima pokazali su farmakokinetičko-farmakodinamsku (PK/PD)
interakciju između klopidogrela (300 mg udarna doza, pa doza održavanja od 75 mg dnevno) i esomeprazola
(40 mg oralno dnevno) rezultiralo je smanjenjem izlaganja aktivnom metabolitu klopidogrela za prosječno
40% i smanjenjem najveće inhibicije (ADP-om indukovane) agregacije trombocita za oko 14%.

Kad je klopidogrel dat zajedno sa fiksnom dozom esomeprazola 20 mg + ASA (acetilsalicilna kiselina) 81 mg
u poređenju sa samim klopidogrelom kod zdravih dobrovoljaca smanjeno je izlaganje aktivnom metabolitu

klopidogrela sa skoro 40%. Najveći nivo inhibicije (ADP-om indukovane) agregacije trombocita bio je isti za
klopidogrel i klopidogrel + kombinacija esomeprazola i ASA.

Prijavljeni su nekonzistentni podaci dobijeni u kliničkim studijama o kliničkom značaju PK/PD interakcije
esomeprazola u odnosu na kardiovaskularne događaje. Treba izbjegavati istovremenu upotrebu klopidogrela
i esomeprazola.

Nepoznati mehanizam

Poslije istovremene upotrebe sa esomeprazolom opisano je povećanje koncentracije takrolimusa u serumu.

Kada je dat zajedno sa inhibitorima protonske pumpe nivoi metotreksata su, kod nekih pacijenata, povećani.
Kod pacijenata koji uzimaju visoke doze metotreksata treba razmotriti privremeni prekid terapije
esomeprazolom.

Dejstva drugih lijekova na farmakokinetiku esomeprazola

Esomeprazol se metaboliše pomoću CYP2C19 i CYP3A4. Istovremeno oralno davanje esomeprazola i
inhibitora CYP3A4, klaritromicina (500 mg dva puta dnevno), dovodilo je do udvostručavanja raspoloživosti
(PIK) esomeprazola. Istovremena primjena esomeprazola i nekog kombinovanog inhibitora CYP2C19 i CYP
3A4 može da dovede do više od dvostruko povećane raspoloživosti esomeprazola. Inhibitor CYP2C19 i
CYP3A4, vorikonazol, povećava PIK omeprazola za 280%. Podešavanje doze esomeprazola nije uvek
neophodno ni u jednoj od ovih situacija. Ipak, treba razmisliti o podešavanju doze kod pacijenata sa težim
oštećenjem funkcije jetre i ako je indikovana dugotrajna terapija.

Lijekovi za koje se zna da indukuju CYP2C19 ili CYP3A4 ili oba (kao što su rifampicin i kantarion) mogu
dovesti do sniženja nivoa esomeprazola u serumu tako što povećavaju metabolizam esomeprazola.

4.6. Primjena u periodu trudnoće i dojenja

Za esomeprazol, postoje ograničeni podaci o primjeni u trudnoći. Podaci sa racematnom smješom
omeprazola, dobijeni u epidemiološkim studijama u kojima je veći broj trudnoća bio izložen, nisu ukazali na
deformacije i fetotoksične efekte. Ispitivanja sa esomeprazolom na životinjama nisu ukazala ni na direktna,
niti na indirektna štetna dejstva na embriofetalni razvoj. Ispitivanja na životinjama sa racematnoj smješi ne
ukazuju na direktna ili indirektna štetna dejstva na trudnoću, porođaj ili postnatalni razvoj. Esomeprazol treba
sa oprezom primjenjivati kod trudnica.

Nije poznato da li se esomeprazol izlučuje u mlijeku dojilja. Nisu sprovedena nikakva ispitivanja na populaciji
dojilja. Prema tome, esomeprazol ne treba koristiti u periodu dojenja.

4.7. Uticaj na psihofizičke sposobnosti prilikom upravljanja motornim vozilima i rukovanja mašinama

Nisu otkriveni nikakvi efekti.

4.8. Neželjena dejstva

Slijedeća neželjena dejstva su opisana ili se na njih sumnja u kliničkim ispitivanjima esomeprazola
primjenjenog oralno ili intravenski i nakon pojave na tržištu kad je primjenjen oralnim putem. Neželjena
dejstva rangirana prema organskom sistemu i učestalosti javljanja mogu biti: veoma česta (≥1/10), česta
(≥1/100 i <1/10), povremena (≥1/1000 i <1/100), rijetka (≥1/10 000 i <1/1000), veoma rijetka (<1/10,000) i
nepoznata (ne mođe se odrediti na osnovu dostupnih podataka).

Poremećaji na nivou krvi i limfnog sistema

Rijetko: leukopenija, trombocitopenija
Veoma rijetko: agranulocitoza, pancitopenija

Imunološki poremećaji

Rijetko: reakcije preosjetljivosti, npr. povišena tjelesna temperatura, angioedem i anafilaktička reakcija/šok.

Poremećaji metabolizma i ishrane

Povremeno: periferni edem
Rijetko: hiponatremija
Nepoznato: hipomagnezemija (vidjeti dio 4.4); ozbiljna hipomagnezemija može da bude u korelaciji sa

hipokalcemijom. Takođe, hipomagnezemija može da bude povezana sa hipokalemijom.

Psihijatrijski poremećaji

Povremeno: nesanica
Rijetko: agitacija, konfuzija, depresija
Veoma rijetko: agresivnost, halucinacije

Poremećaji nervnog sistema

Često: glavobolja
Povremeno: vrtoglavica, parestezija, pospanost
Rijetko: poremećaj čula ukusa

Poremećaji na nivou oka

Povremeno: nejasan vid

Poremećaji na nivou uha i lavirinta

Povremeno: vrtoglavica

Respiratorni, torakalni i medijastinalni poremećaji

Rijetko: bronhospazam

Gastrointestinalni poremećaji

Često: abdominalni bol, konstipacija, dijareja, gasovi, mučnina/povraćanje
Povremeno: suva usta
Rijetko: stomatitis, gastrointestinalna kandidijaza
Nepoznato: mikroskopski kolitis

Hepatobilijarni poremećajl

Povremeno: povišene vrijednosti enzima jetre
Rijetko: hepatitis sa žuticom ili bez nje
Veoma rijetko: teška insuficijencija jetre, encefalopatija kod pacijenata koji su već imali oboljenje jetre

Poremećaji na nivou kože i potkožnog tkiva

Povremeno: dermatitis, pruritus, raš, urtikarija
Rijetko: alopecija, fotosenzitivnost
Veoma rijetko: multiformni eritem, Stivens-Džonsonov sindrom, toksična epidermalna nekroliza (TEN)

Poremećaji mišićno-koštanog i vezivnog tkiva

Povremeno: fraktura kuka, ručnog zgloba ili kičme (vidjeti dio 4.4)
Rijetko: artralgija, mijalgija
Veoma rijetko: mišićna slabost

Poremećaji na nivou bubrega i urinarnog sistema

Veoma rijetko: intersticijalni nefritis; kod nekih pacijenata prijavljen je i zastoj bubrega

Poremećaji reproduktivnog sistema i na nivou dojki

Veoma rijetko: ginekomastija

Opšti poremećaji i reakcije na mjestu primjene

Rijetko: slabost, pojačano znojenje.

Prijavljivanje sumnje na neželjena dejstva lijeka

Prijavljivanje sumnje na neželjena dejstava lijekova, a nakon stavljanja lijeka u promet, je od velike važnosti
za formiranje kompletnije slike o bezbjedonosnom profilu lijeka, odnosno za formiranje što bolje ocjene
odnosa korist/rizik pri terapijskoj primjeni lijeka.
Proces prijave sumnji na neželjena dejstva lijeka doprinosi kontinuiranom praćenju odnosa koristi/rizik i
adekvatnoj ocjeni bezbjedonosnog profila lijeka. Od zdravstvenih stručnjaka se traži da prijave svaku sumnju
na neželjeno dejstvo lijeka direktno ALMBIH. Prijava se može dostaviti:

putem softverske aplikacije za prijavu neželjenih dejstava lijekova za humanu upotrebu (IS
Farmakovigilansa) o kojoj više informacija možete dobiti u nasoj Glavnoj kancelariji za
farmakovigilansu, ili

putem odgovarajućeg obrasca za prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva lijeka, koji se mogu naći
na internet adresi Agencije za lijekove: www.almbih.gov.ba. Popunjen obrazac se može dostaviti
ALMBIH putem pošte, na adresu Agencija za lijekove i medicinska sredstva Bosne i Hercegovine,
Veljka Mlađenovica bb, Banja Luka, ili elektronske pošte (na e-mail adresu: b.tubic@almbih.gov.ba)

4.9. Predoziranje

Postoje veoma ograničena iskustva sa namjernim predoziranjem. Simptomi povezani sa oralnom dozom od
280 mg su bili gastrointestinalne prirode i slabost. Pojedinačne oralne doze od 80 mg esomeprazola i
intravenske doze od 308 mg esomeprazola tokom 24 h su prolazile bez posljedica. Nema poznatog antidota.
Esomeprazol se jako veže za proteine plazme, tako da se ne može ukloniti dijalizom. Kao u slučaju svakog
drugog predoziranja, terapija treba da bude simptomatska i treba primjeniti opšte suportivne mjere.

5. FARMAKOLOŠKI PODACI

5.1. Farmakodinamski podaci
Farmakoterapijska grupa: inhibitor protonske pumpe
ATC kod: A02BC05

Esomeprazol je S-izomer omeprazola i smanjuje sekreciju želudačne kiseline kroz posebno usmjeren
mehanizam dejstva. Predstavlja specifični inhibitor kiselinske pumpe u parijetalnim ćelijama. R- i S-izomer
omeprazola imaju slično farmakodinamsko dejstvo.

Mjesto i mehanizam dejstva

Esomeprazol je slaba baza i koncentriše se i konvertuje u aktivni oblik u visoko kiseloj sredini sekretornih
kanalikula parijetalnih ćelija gde inhibira enzim H

+

K

+

-ATPazu - kiselinsku pumpu i inhibira i bazalno i

stimulisano lučenje kiseline.

Dejstvo na lučenje želudačne kiseline

Poslije oralnog uzimanja esomeprazola u dozama od 20 ili 40 mg efekat se javlja u toku prvog sata. Poslije
ponovljenog davanja 20 mg esomeprazola jednom dnevno u toku pet dana prosječno najveće stvaranje
kiseline poslije stimulacije pentagastrina smanjuje se za 90% 6-7 sati poslije doziranja petog dana.

Poslije 5 dana oralnog davanja 20 mg i 40 mg esomeprazola pH u želucu održavao se na više od 4 tokom
prosječno 13 odnosno 17 časova, tokom 24 časa praćenja kod simptomatskih bolesnika sa GERB. Procenat
pacijenata kod kojih se održavao intragastrični pH iznad 4 bio je najmanje 8, 12 odnosno 16 sati za
esomeprazol 20 mg bili su 76%, 54% i 24%. Odgovarajući procenti za esomeprazol 40 mg bili su 97%, 92% i
56%.

Korišćenjem PIK kao surogat parametra za koncentraciju u plazmi, pokazan je odnos između inhibicije
sekrecije kiseline i izloženosti poslije oralnog davanja esomeprazola.

Terapijsko dejstvo inhibicije kiseline

Kada se daje esomeprazol 40 mg do izlječenja refluksnog ezofagitisa dolazi kod 78% pacijenata poslije 4
nedjelje kao i kod 93% posle 8 nedjelja oralne terapije.

Poslije jedne nedjelje upotrebe esomeprazola 20 mg dva puta dnevno i odgovarajućih antibiotika došlo je do
uspješne eradikacije

H. pylori kod oko 90% pacijenata.

Poslije eradikacione terapije u toku jedne nedjelje nije bilo potrebe za primjenom monoterapije
antisekretornim lijekovima za efikasno liječenje ulkusa i otklanjanje simptoma kod nekomplikovanih ulkusa
duodenuma.

U randomizovanoj, dvostruko slijepoj, placebo kontrolisanoj studiji, pacijenti sa endoskopski potvrđenim
krvarenjem peptičkog ulkusa, klasifikovani po Forrest-u klasifikaciji kao Ia, Ib, IIa ili lIb (9%, 43%, 38% i 10%)
su randomizovani da prime esomeprazol rastvor za infuziju (n=375) ili placebo (n=389). Nakon endoskopske
hemostaze, pacijenti su primili ili 80 mg esomeprazola kao intravensku infuziju tokom 30 minuta, nakon čega
je usljedila infuzija od 8 mg/h ili placebo, u toku 72 sata. Nakon inicijalnog perioda od 72 h, svi pacijenti su u
otvorenom dijelu studije primili 40 mg esomeprazola oralno tokom 27 dana radi supresije želudačne kiseline.
Pojavljivanje ponovnog krvarenja u toku 3 dana je bilo 5.9% u grupi pacijenata liječenih esomeprazolom u
poređenju sa 10.3% u grupi pacijenata koji su primali placebo. Nakon 30 dana terapije, pojava ponovnog
krvarenja u esomeprazol grupi je bila 7.7 % u odnosu na 13.6 % u placebo grupi.

Ostala dejstva povezana sa inhibicijom kiseline

Tokom terapije antisekretornim lijekovima nivo gastrina u serumu povećava se kao odgovor na smanjenu
sekreciju kiseline. Hromogranin A (CgA) takođe raste zbog smanjenja gastrične kiselosti. Povećani nivo CgA
može da utiče na ispitivanja neuroendokrinih tumora. Podaci iz literature pokazali su da liječenje inhibitorom
protonske pumpe treba prekinuti najmanje 5 dana prije mjerenja CgA. Ako se nivoi CgA i gastrina ne
normalizuju poslije 5 dana mjerenja treba ponoviti 14 dana poslije prekida liječenja esomeprazolom.

Povećani broj ECL, koji je možda povezan sa povišenim nivoima gastrina u serumu opisan je kod djece i
odraslih koji su u dužem vremenskom periodu liječeni oralno davanim esomeprazolom. Smatra se da ovi
podaci nemaju klinički značaj.

Tokom dugotrajne oralne terapije antisekretornim lijekovima, opisana je pojava gastričnih glandularnih cisti
sa nešto povećanom učestalošću. Ove promjene su fiziološka posledica izražene inhibicije sekrecije kiseline,
benigne su i izgleda da su reverzibilne.

Smanjena kiselost želuca iz bilo kog razloga, uključujući i davanje inhibitora protonske pumpe, povećava broj
bakterija u želucu koje su inače normalno prisutne u gastrointestinalnom traktu. Terapija inhibitorima
protonske pumpe može da dovede do neznatno povećanog rizika od gastrointestinalnih infekcija kao što su

Salmonella i Campylobacter, i kod hospitalizovanih pacijenata, moguće je i Clostridium difficile.

U dvije studije sa ranitidinom kao aktivnim komparatorom, esomeprazol je pokazao bolji efekat u liječenju
čira na želucu kod pacijenata koji koriste nesteroidne antiinflamatorne lijekove (NSAIL) uključujući COX-2
selektivne NSAIL.

U dvije studije u poređenju sa placebom esomeprazol je pokazao bolji efekat u prevenciji ulkusa želuca i
duodenuma kod pacijenata koji koriste nesteroidne antiinflamatorne lijekove (NSAIL) (stariji od 60 godina i/ili
oni koji su ranije imali ulkus) uključujući COX-2 selektivne NSAIL.

Pedijatrijska populacija

U studiji na pedijatrijskim pacijentima <1 do 17 godina starosti) koji su imali GERB i primali inhibitore
protonske pumpe u dužem periodu kod 61% djece razvili su se manji nivoi hiperplazije ECL ćelija bez
kliničkog značaja i bez razvoja atrofičnog gastritisa ili karcinoidnih tumora.

5.2. Farmakokinetički podaci

Resorpcija i distribucija

Esomeprazol je nestabilan u kiseloj sredini, pa se primjenjuje oralno kao entero-presvučene granule.

In vivo

konverzija u

R-izomer je zanemarljiva. Esomeprazol se brzo resorbuje pri čemu se najveće koncentracije u

plazmi dostižu oko 1-2 sata poslije doziranja. Apsolutna bioraspoloživost je 64% poslije jedne doze od 40 mg
esomeprazola što se povećava na 89% poslije ponovljene primjene jednom dnevno. Za esomeprazol 20 mg
odgovarajuće vrijednosti su 50% odnosno 68%. Volumen distribucije u stanju ravnoteže kod zdravih
ispitanika iznosi približno 0.22 L/kg tjelesne težine. Esomeprazol se 97% vezuje za proteine plazme.

Uzimanje hrane odlaže i smanjuje resorpciju esomeprazola iako ovo nema značajnog uticaja na kiselost u
želucu.

Metabolizam i

ekskrecija

Esomeprazol se potpuno metaboliše pomoću sistema citohroma P450 (CYP). Glavni dio metabolizma
esomeprazola zavisi od polimorfnog CYP2C19, koji je odgovoran za formiranje hidroksi- i demetil metabolita
esomeprazola. Preostali dio zavisi od drugog specifičnog oblika, CYP3A4, koji je odgovoran za stvaranje
esomeprazol sulfona, glavnog metabolita u plazmi.

Dalje navedeni parametri odnose se uglavnom na farmakokinetiku kod pojedinaca sa funkcionalnim
CYP2C19 enzimom, koji lijek ekstenzivno metabolišu.

Ukupni klirens iz plazme je oko 17 L/h posle pojedinačne doze i oko 9 L/h poslije ponovljenih doza. Polu-
vrijeme eliminacije iz plazme iznosi oko 1.3 poslije ponavljanog doziranja jednom dnevno. Farmakokinetika
esomeprazola je ispitivana u dozama do 40 mg dva puta dnevno. Ukupna izloženost (PIK) povećava se sa
ponovljenim davanjem esomeprazola. Ovo povećanje je dozno zavisno i dovodi do nelinearnog odnosa doze
i PIK poslije ponavljanog davanja. Ova vremenska i dozna zavisnost posljedica je smanjenja metabolizma
prvog prolaza i sistemskog klirensa koji je vjerovatno izazvana inhibicijom enzima CYP2C19 esomeprazolom
i/ili njegovim sulfonskim metabolitom. Esomeprazol se potpuno eliminiše iz plazme između doza bez
tendencije da se nagomilava kada se daje jednom dnevno.

Glavni metaboliti esomeprazola nemaju dejstva na sekreciju želudačne kiseline. Skoro 80% oralne doze
esomeprazola se izlučuje u vidu metabolita preko urina, a preostali dio preko fecesa. U urinu se nalazi manje
od 1% esomeprazola.

Posebne populacije bolesnika

Približno 2.9±1.5% populacije nema funkcionalni CYP2C19 enzim i oni se nazivanju ljudima koji loše
metabolišu. Kod ovih ljudi metabolizam esomeprazola se vjerovatno vrši pomoću CYP3A4. Poslije
ponavljanih doza od 40 mg oralnog esomeprazola jednom dnevno srednja ukupna izloženost bila je oko
100% veća kod onih koji loše metabolišu u odnosu na one koji imaju funkcionalni enzim CYP2C19 (oni koji
ekstenzivno metabolišu). Srednje koncentracije u plazmi bile su povećane za oko 60%. Ovi nalazi nemaju
nikakvih implikacija na doziranje esomeprazola.

Metabolizam esomeprazola nije značajnije promijenjen kod gerijatrijskih bolesnika (starosti 71-80 godina).

Poslije pojedinačne oralne doze od 40 mg esomeprazola prosječna izloženost je oko 30% veća kod žena
nego kod muškaraca. Nisu promjećene nikakve razlike izmedu polova kada se doze ponavljaju jednom
dnevno. Slične razlike su opisane i kada se radi o intravenskoj primjeni esomeprazola. Ovi nalazi nemaju
nikakog uticaja na doziranje esomeprazola.

Oslabljena funkcija organa

Metabolizam esomeprazola može da bude oslabljen kod pacijenata sa blagom do umjerenom
insuficijencijom jetre. Brzina metabolisanja je umanjena kod pacijenata sa ozbiljnom disfunkcijom jetre što

dovodi do dvostruko veće izloženosti esomeprazolu. Prema tome, kod pacijenata sa ozbiljnim oboljenjem
jetre ne treba prekoračivati dozu od 20 mg. Esomeprazol i njegovi glavni metaboliti ne pokazuju tendenciju
nagomilavanja kada se daju jednom dnevno.

Nisu sprovedena ispitivanja kod pacijenata sa oslabljenom funkcijom bubrega. Budući da je bubreg
odgovoran za izlučivanje metabolita esomeprazola, ali ne i esomeprazola, ne očekuje se da metabolizam
esomeprazola bude izmijenjen kod pacijenata sa oslabljenom funkcijom bubrega.

Pedijatrijska populacija

Poslije ponovljenog davanja doza od 20 mg i 40 mg esomeprazola ukupna eskpozicija (PIK) i vrijeme do
dostizanja najveće koncentracije u plazmi (t

max

) bili su slični kod 12 do 18 godina starih pacijenata kao i kod

odraslih za obje doze esomeprazola.
5.3. Predklinički podaci o bezbjednosti lijeka

Predklinička ispitivanja bezbjednosti ne otkrivaju nikakve posebne opasnosti po ljude na osnovu
konvencionalnih ispitivanja toksičnosti pojedinačnih i ponovljenih doza, genotoksičnosti i toksičnih efekata na
reprodukciju. Ispitivanje karcinogenosti sa racematnom smješom kod pacova pokazalo je gastričnu
hiperplaziju ECL-ćelija i karcinoide. Ova gastrična dejstva kod pacova su rezultat izražene hipergastrinemije
usljed smanjene produkcije želudačne kiseline koja je opisana poslije dugotrajne terapije inhibitorima
sekrecije želudačne kiseline.

6. FARMACEUTSKI PODACI

6.1. Lista pomoćnih supstanci

Šećerne sfere (saharoza i kukuruzni skrob)

Hipromeloza

Dimetikon emulzija 35% (dimetikon, propil-p-hidroksibenzoat (E 216), metil-p-hidroksibenzoat (E 218),

sorbinska kiselina, natrijum-benzoat, polietilen glikol sorbitan monolaureat, oktilfenoksi polietoksi etanol,
propilen glikol)

Polisorbat 80

Manitol

Diacetil monogliceridi

Talk

Metakrilna kiselina – etil akrilat kopolimer (1:1) disperzija 30% (kopolimer metakrilne kiseline i etil akrilata,

natrijum lauril sulfat i polisorbat 80)

Trietil citrat

Stearoil makrogolgliceridi

Prečišćena voda

Kapsula:

Žuti gvožđe-oksid (E 172)

Titanijum dioksid (E 171)

Želatin

6.2. Inkompatibilnost

Nema podataka o inkompatibilnosti.

6.3. Rok upotrebe

2 godine.
Lijek ne treba koristiti po isteku roka upotrebe označenog na pakovanju.

6.4. Posebne mjere upozorenja pri čuvanju

Čuvati na temperaturi do 30°C.
Blister: Čuvati u originalnom pakovanju u cilju zaštite od vlage.
Bočica: Čuvati u dobro zatvorenoj bočici u cilju zaštite od vlage.

Čuvati van domašaja i vidokruga djece.

6.5. Priroda i sadržaj kontaktne ambalaže

PA-Al-PVC/Al blister: 7, 14 i 28 kapsula
HDPE bočica: 7, 14 i 28 kapsula

6.6. Posebne mjere opreza pri odlaganju materijala koji treba odbaciti nakon primjene lijeka (i druga
uputstva za rukovanje lijekom)

Neupotrebljeni lijek se uništava prema važećim propisima.

6.7. Režim izdavanja lijeka

Lijek se izdaje uz ljekarski recept.

7. PROIZVOĐAČ

Hemofarm proizvodnja farmaceutskih proizvoda d.o.o. Banjaluka
Novakovići b.b., Banjaluka, Republika Srpska, BIH

PROIZVOĐAČ GOTOVOG LIJEKA

Hemofarm proizvodnja farmaceutskih proizvoda d.o.o. Banjaluka
Novakovići b.b., Banjaluka, Republika Srpska, BIH

NOSILAC DOZVOLE ZA STAVLJANJE LIJEKA U PROMET

Hemofarm proizvodnja farmaceutskih proizvoda d.o.o. Banjaluka
Novakovići b.b., Banjaluka, Republika Srpska, BIH

8. BROJ I DATUM DOZVOLE
PEPTIX, gastrorezistentna kapsula, tvrda, 7 x 40 mg, PA/Al/PVC//Al blister: 04-07.9-1612/13 od 29.09.2014.
PEPTIX, gastrorezistentna kapsula, tvrda, 14 x 40 mg, PA/Al/PVC//Al blister:04-07.9-1613/13 od 29.09.2014.
PEPTIX, gastrorezistentna kapsula, tvrda, 28 x 40 mg, PA/Al/PVC//Al blister:04-07.9-1614/13 od 29.09.2014.
PEPTIX, gastrorezistentna kapsula, tvrda, 28 x 40 mg, HDPE bočica: 04-07.9-1608/13 od 29.09.2014.